بارانی بی بهانه.....

کاش یک بار باران بی بهانه می بارید......

کاش  میبارید تا گونه های خیسم زیر بارش قطره هایش پنهان شود.

تا خیس اشک هایش شوم.....تا خیس نگاهش ......تا حس کنم تنهاییش را .....

حس کنم سکوت پر از فریادش را....

دلم بارانی بی بهانه می خواهد...................................................

پی نوشت:

به قول آقای نویسنده

عجیب نیست !
این روز ها
حتي جناب تنهايي هم
درد هايم را سرزنش می کند.